We hebben geluk gehad met de plek waar we stranden. Geen drukke snelle weg, aardig wat berm, open veld om ons heen waardoor je je niet zo opgesloten voelde en de omgeving wat kan zien.

We hebben er 32 uur “gestaan”.

En dan gebeuren er rare dingen

Zo heeft Aafje besloten dat het er nu eindelijk maar van gaat komen....

Het enige dat ik heb geleverd is de schaar.

De dappere dodo knipt na 15 jaar al haar dreads af!!!

Ondertussen zijn de hulp troepen dus onderweg. Het blijft niet bij dat ene telefoontje. Diverse gesprekken s’nachts en overdag met Nederland en Rusland. Ondanks de uitgebreide communicatie gaat het met de eerste reddingspoging mis. Ze hebben de grootte van Boris verkeerd begrepen. en een veel te kleine bergingswagen komt ons ophalen.

Na weer wat telefoontjes vertrekt hij weer.

Mensen die ons passeren stoppen niet.

Pas de tweede dag stopt een enkeling. Over het allemaal vredige mensen.

Tot ineens 2 dronken boeren zomaar onder Boris kruipen en van alles lijken te willen gaan doen...?!

Gelukkig weten we ze zonder al te veel gedoe van ons af te schudden!

Later die dag komen er weer 2 mannen die zich ongevraagd op ons probleem storten!

Opnieuw proberen we uit te leggen dat hulp onderweg is. Maar ze negeren ons..

Ineens zien we dat ze 6 bouten bij zich hebben. Het zijn de hulptroepen ?!!

Het is een hele bevalling maar uiteindelijk lukt het onze mannen om Boris weer met nieuwe bouten te voorzien!!! En terug op z’n wielen. Hoera!!!

Toch een enorme opluchting!!!

Er moet nog wel een stoelendans met de wielen gedaan worden.

Dus  “engines go” en terug op de hobbeldebobbel weg. 200 km verderop gaan we velgen wisselen. Boris houdt zich kranig en die nacht komt alles weer goed bij een truckstop in Girvas.